بیتی زیبا از مولانا
بنمودمی نشانی ز جمال او ولیکن
دو جهان به هم بر آید ،سر شور و شر ندارم
***
حکایت شب هجران قابل بیان نیست
حکایت شب هجران نه آن حکایت حالی است
که شمه ایی ز بیانش به صد رساله برآید
حافظ
ظهیر فاریابی گمان ثبات و بقا از جهان ندارد
گیتی که اولش عدم و آخرش فناست
در حق وی گمان ثبات و بقا خطاست
***
علمی قلندر هندی:
من مست و بد حال این چنین یارب که خواهد گفتنم
گر پاکدامانی بدین ، آلوده دامان بگذرد
***
شاهی سبزواری
طریق عشق به ناموس میرود شاهی
پیاله ای دو سه دیگر که عاقل است هنوز
***
از مثنوی مولانا:
من غلام آنکه نفروشد وجود جز بدان سلطان با افضال و جود
چون بگرید آسمان گریان شود چون بنالد چرخ یارب خوان شود
من غلام آن مس همت پرست کو به غیر کیمیا نارد شکست
دست اشکسته بر آور در دعا سوی اشکسته پرد فضل خدا
گر رهایی بایدت زین چاه تنگ ای برادر رو بر آذر بی درنگ
***
حافظ پی بردن به گوهر را بدون عنایت و حواله الهی میسر نمی داند.
به سعی خود نتوان برد پی به گوهر مقصود
خیال باشد کاین کار بی حواله بر آید
***
مرد آن زمان شوی...
طفلی هنوز و بسته گهواره فنا
مرد آن زمان شوی که شوی از همه جدا
***
حافظ
گر نثار قدم یار گرامی نکنم
گوهر جان به چه کار دگرم می آید
***
شفایی اصفهانی در هر حالی توکل بر خداوند را فرض می داند.
زان در توفیق نگشایند بر رویت که تو
از همه کاری چو در مانی توکل می کنی
***
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : چهار شنبه 19 بهمن 1390 | 16:26 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند