حكايت مجنون و ساربان
به مجنون گفت: روزي سارباني
چرا بيهوده در صحرا دواني
اگر با ليلي ات بودت سرو كار
من او را ديدمش با ديگري يار
سر زلفش به دست ديگران است
ترا بيهوده در صحرا دوان است
زگفت ساربان مجنون فغان كرد
جوابش اين رباعي را بيان كرد
درخت بي ثمر هر كس نشاند
دواي درد مجنون را بداند
ميان عاشق و معشوق رمزي است
چه داند آنكه اشتر مي چراند
به مجنون گفت كآخر اي بد اختر
گناهي از محبت نيست بد تر
ترا ايزد به توبه امر فرمود
برو از عشق ليلي توبه كن زود
بگفتا توبه كردم توبه اولي
ز هر چيزي به غير از عشق ليلي
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند