حکایت سلطان محمود و پیر خارکش
روزی سلطان محمود برای شکار با لشگریان خود از شهر بیرون رفت در اثر حادثه ای
از لشگریان خود کناره گرفت در راه پیر مرد خارکشی را دید که پشته خارش از خر
بیفتادو پیر مرد متحیّر مانده بود.
دید محمودش چنان درمانده خار او اوفتاده و خر مانده
سلطان محمود به پیر مرد خارکش گفت: مایلی تا یاری ات کنم تا بار را بر پشت
خر بگذاری پیر مرد گفت:
گر مرا یاری کنی چه بود ازآن می کنم سود و ترا نبود زیان
سلطان محمود پیاده شد و بار را بر پشت خر گذاشت و زود خود را به لشگرگاه
رساند در ضمن به لشگریانش سپرد که پیر مرد خارکشی با خر به این سوی می آید
راه را بر او ببندید تا ناچار روی مرا ببیند لشگریانش چنین کردند.
لشگرش بر پیر بگرفتند راه ره نماند آن پیر را جز پیش شاه
گر چه می ترسید چتر شاه دید هم به سوی شاه رفتن راه دید
وقتی سایبان شاهی را دید چاره ای ندید که به سوی شاه برود.
وقتی به حضور شاه رسید خجلت زده و پشیمان گفت:
گفت یارب با که گویم حال خویش کرده ام محمود را حمّال خویش
سلطان محمود گفت :پیر مرد چه تقاضایی داری؟ پیر مرد گفت تو بهتر از من از
حال من واقفی ،پیر مردی ام عیالوار و کارم خارکشی است تا از این طریق
امورات زندگی ام را بگذرانم « می توانی گر مرا نانی دهی »
سلطان گفت : خار را به چه بهایی می فروشی من خریدارم پیر مرد گفت :
کمتر از ده کیسه زر نمی فروشم « کم بنفروشم ز ده همیان زر «»
لشگریانش خشمگین شدند و گفتند : ای پیر مرد این خار به دو جو نمی ارزد
و ارزش چندانی ندارد.پیر مرد گفت: اگر چه این خارست و ارزش چندانی ندارد
اما چون پادشاه دست بر این خار نهاد و خریدار آن شد به صد جان بها یافت.
گرچه خاری است کارزان ارزد این
چون ز دست اوست صد جان ارزد این
منطق الطیر عطار
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند