سخنی از مولانا در «فیه ما فیه»
گفت پیلی را آوردند بر سر چشمه ای
که آب خورد، خود را در آب می‌دید ومی‌رمید.
پیل می‌پنداشت که از دیگری می‌رمد، نمی دانست که
از خود می‌رمد.همه‌ی اخلاق بد - از ظلم و کین و حسد و حرص
و بی رحمی و کبر- چون در توست نمی‌رنجی، چون آن را در دیگری
می‌بینی، می‌رمی و می‌رنجی؟
ماننده ستوران در وقت آب خوردن
چون عکس خویش دیدیم از خویشتن رمیدیم
***
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : دو شنبه 23 خرداد 1390 | 1:3 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند