کاروانی از شعر
صائب تبریزی آدمی را به اغتنام از فیض صبحگاهی توجه می دهد.
زفیض صبح مشو غافل ای سیاه درون
صفای این نفس بی غبار را در یاب
***
این هم بیتی زیبا از شاه نعمت اله ولی :
سر زلف سیه دیدم شدم شیدا و سودایی
ندانم تا دل مسکین در آن دام بلا چون شد
***
این رباعی از معین چشتی است:
عاشق همه دم فکر رخ دوست کند
معشوق کرشمه ای که نیکوست کند
ما جرم و خطا کنیم و او لطف و عطا
هرکس چیزی که لایق اوست کند
***
سخن حافظ در پرهیز از عیب جویی شنیدنی است:
عیب مستان مکن ای خواجه کز این کهنه رباط
کس ندانست که رحلت به چه سان خواهد بود
***
سعدی معتقد است که حتی در عقوبت کردن نیز باید جانب احتیاط را مراعات کرد
چو خشم آیدت بر گناه کسی
تامل کنش در عقوبت بسی
که سهل است لعل بد خشان شکست
شکسته نشاید دگر باره بست
***
این بیت از عماد فقیه است:
هیچ بر اشک چو باران منت رحمت نیست
زانکه می گریم و بر گریه من می خندی
***
بابا فغانی ،سجده بردن بر درگاه معشوق را از هر طاعتی با ارزش تر می داند
تمام عمر اگر بر قبله طاعت جبین سایم
چنان نبود که در کویت شبی رخ بر زمین سایم
***
این ابیات از نشاط اصفهانی است:
سودای زاهدان همه شوق بهشت و حور
غوغای عارفان همه ذوق لقای تست
تن خسته ،دل شکسته ،نظر بسته ،لب خموش
ای عشق کار ما همه بر مدعای تست
***
تقاضای بابا فغانی شیرازی از طبیب عاشقان هم شنیدنی است:
دل پر درد دارم ای طبیب عاشقان امشب
قدم چون رنجه کردی گوش کن درد دل ما را
***
شرط رسیدن به معشوق از دیدگاه سعدی شیرازی:
کنیت سعدی فرو شستم ز دیوان وجود
پس قدم در حضرت بی چون مولایی زدم
***
از بوستان سعدی است در کسب نام نیک:
نیامد کس اندر جهان کو بماند مگر آن کز او نام نیکو بماند
هر آن کو نماند از پی اش یادگار درخت وجودش نیاورد بار
وگر رفت و آثار خیرش نماند نشاید پس از مرگش الحمد خواند
***
این بیت از اوحدی است:
دمی خواهم که سوی من قدم را رنجه گردانی
اجابت می کنی یا عذر می آری ،چه می گویی؟
***
کلیم کاشانی :
وقت است اجل گر قدمی رنجه نماید
بیمار غریبیم و پرستار نداریم
***
سعدی در بوستان شرط فرمان دادن بر مخلوقات را ،فرمانبرداری از خداوند می داند.
حکایت کنند از بزرگان دین حقیقت شناسان عین الیقین
که صاحبدلی بر پلنگی نشست همی راند رهوار و ماری به دست
یکی گفتش ای مرد راه خدای بدین ره که رفتی مرا ره نمای
چه کردی که درنده رام تو شد نگین سعادت به نام تو شد
بگفت ار پلنگم زبون است و مار وگر پیل و کرکس ،شگفتی مدار
تو هم گردن از حکم داور مپیچ که گردن نپیچد ز حکم تو هیچ
***
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند