کاروانی از شعر
عاشق پند پذیر نیست
پند دهی کز بلا ی عشق حذر کن
مردم دلداده را چه سود دهد پند
ادیب صابر
مرد تمام
مرد تمام آنکه نگفت و بکرد
وانکه بگوید بکند ، نیم مرد
آنکه نه گوید نه کند، زن بوَد
نیم زن است آنکه بگفت وبکرد
شمس تبریزی
شاهی سبزواری
لب بر لبش چو ساغر خلقی به کام و شاهی
ا ز دور چون صراحی گردن دراز کرده
***
عطار
مردان هزار دریا خوردند و تشنه رفتند
تو مست از چه گشتی چون جرعه ای نخوردی
***
سعدی می گوید نباید مراد نفس برآورده شود.
مراد هر که بر آری مطیع امر تو شد
خلاف نفس ،که فرمان دهد چو یافت مراد
سعدی
حال مجنون ،مجنون داند
جایی که گذرگاه دل مجنون است
آنجا دو هزار نیزه بالا خون است
لیلی صفتان ز حال ما بی خبرند
مجنون داند که حال مجنون چون است
منسوب به رودکی
اوحدی
بس غرّه ای به حیلت و دستان خود ولیک
گر رستمی ترا گذر از چرخ زال نیست
***
سعدی
روان تشنه برآساید از کنار فرات
مرا فرات ز ر بر گذشت و تشنه ترم
***
بیتی پند آموز از صائب
پیش و پس اوراق جهان نیم نفس نیست
خوشدل چه به عمر خود و مرگ دگرانی
***
کمال الدین اسماعیل
محروم آن گرسنه که بر خوان پادشاه
عمری نشسته باشد و گویند ناشتاست
***
اوحدی مراغه ای
کمتر ز مار و مور شناس ان گروه را
کز بهر مور و مار تن خویش پرورند
***
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند